مهناز جدیدی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیست پردیس فنی دانشگاه تهران
حمیدرضا جعفری - هیئت علمی دانشکده محیط زیست پردیس فنی دانشگاه تهران

هر حکومتی برای بقای خود و مدیریت درست سرزمین و مردم نیازمند سرمایه های طبیعی، مالی، اجتماعی و فنی است. آب نیز به عنوان یکی از مهمترین سرمایه های طبیعی نیاز به توجه روز افزونی دارد. آب یک منبع تجدیدپذیر اما محدود است و میتواند به عنوان یک کالای کمیاب تلقی شود. در علم اقتصاد، هر منبعی که دارای کمیابی بیشتری باشد باید از مکانیسم های قیمت گذاری دقیق تری برخوردار باشد. قیمت یک منبع کمیاب باید منعکس کننده درجه کمیابی واقعی منبع باشد؛ لذا شیوه قیمت گذاری صحیح یک منبع طبیعی نه تنها میتواند ارزش واقعی آن را نشان دهد بلکه ابزاری جهت مصرف بهینه خواهد بود. تاکید بر مدیریت تقاضا و نقش عوامل اقتصادی آن از قبیل بکارگیری مکانیزم قیمت به عنوان ابزار صرفه جویی و تامین هزینه های تولید ضروری به نظر میرسد. ایران نیز کشوری است که با کمبود منابع آبی روبه روست و در ده ههای آینده قطعا با مشکل کمبود مواجه خواهد شد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع و حفظ منابع طبیعی و پایداری محیط زیست و شرایطی که در مجموع برای آب کشور ما رخ خواهد داد، باید ارزش آب ارائه شده به مشترکین بر اساس تعیین ارزش اقتصادی آب باشد و هزینه های برگشت پذیری آب و محیط در نظر گرفته شود و صرفا قیمت تمام شده حسابداری ملاک فروش قرار نگیرد.

سرمایه های طبیعی، آب، اقتصاد محیطزیست، برنامه ریزی محیط زیست