آسیب شناسی ارتقا زنان به پست های مدیریتی در سازمان های دولتی ایران

امروزه نقش و اهمیت زنان در توسعه یافتگی کشورها واضح است.در حال حاضر زنان نیمی ازجمعیت جهان را تشکیل می دهندودو سوم ازکارهای انجام شده درجهان توسط آنان صورت می گیرد .اما علیرغم اینکه بخش عظیمی از جمعیت شاغلین را درتمامی بخشها و به ویژه بخش دولتی زنان عهده دار هستند، هنوز موانع و تنگناهایی در ارتباط با حضور زنان در پست های بالایسازمان ها و پست های مدیریتی وجود دارد.مدیریت زنان در سازمان های سایر کشورها دستاوردهای شایان توجهی داشته است، ولی تمایل عمومی در بیشتر سازمان هایدولتی ایران به برگزیدن مدیران مرد معطوف است. به نظر می رسد در این میان عامل جنسیت بیش از شایستگی و توانمندیمورد توجه است . نابرابری های جنسیتی به ویژه در حوزه مدیریتی سبب شده است تا آن گونه که شایسته از نیروی بالقوه زناناستفاده نشود. هر چند تحقیقات نشان می دهد زنان کمتر از مردان، جاه طلب و خواهان پیشرفت نیستند اما باورهای غلطی کهمدیریت را به مردانگی نسبت می دهند. عملا منجر به کم شدن مدیران زن می شود.اگر چه در سال های اخیر، شاخص های مربوط به توسعه مشارکت زنان بسیار قابل توجه است لیکن هنوز زنان در سمت هایمدیریتی و معتبر با حقوق و مزایای بالا به ندرت اشتغال دارند. در واقع به دلیل نگاه جنسیتی در فرهنگ جوامع، فرصت هایاجتماعی و شغلی همواره به طور نابرابر و بدون توجه به شایستگی افراد، اعطا گشته است و از این رو زنان همواره شاهد تبعیضجنسیتی در اشتغال هستند.در این مقاله ضمن بررسی موانع و چالش های پیش رو با اقتباس از مطالعات انجام شده به مرور وضعیت موجود آمار زنان شاغلبر اساس مدرک تحصیلی و سابقه کار و همچنین در پست های مدیریتی سازمانهای دولتی ایران مورد بحث قرار می گیرد.

Keywords:

آسیب شناسی , زنان , پست های مدیریتی , سازمان های دولتی ایران