ضرورت مدیریت آبهای سطحی در راستای کنترل سیلاب شهری با رویکرد مشارکتی در کلانشهرها

امروزه با گسترش شهرها و رشد آهنگ شهرنشینی، همچنین افزایش مشکلات و معضلات ناشی از این فرایند و اهمیت یافتنمدیریت یکپارچه و توسعه متوازن، همه جانبه و پایدار شهر، مدیریت بحران شهری بیش از پیش قوت یافته است. در این میانسیلاب های شهری از سرعت وقوع فوق العاده ای برخوردارند و خسارات هنگفتی را در زمانی اندک به تاسیسات و کلیه بافتهای شهری و نیز به جان انسان ها وارد می نمایند دلیل عمده وقوع چنین خسارات هنگفتی را می توان به گسترش مناطق درمعرض خطر و ایجادتغییر در ویژگی های طبیعی حوزه آب ریز از یکسو و عدم رعابت ضوابط ساخت و ساز در حریم رودخانه هااز طرف دیگر نسبت داد. سیلاب به عنوان یک بلای طبیعی شناخته شده است ولی سیلاب در عمل،هم از نظر تلفات جانی وهماز نظر خسارات مالی یکی از مهیب ترین بلاهای طبیعی در جهان محسوب می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر ضرورت مدیریتآبهای سطحی در راستای کنترل سیلاب شهری با رویکرد مشارکتی در کلانشهرها با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایجپژوهش این حاصل شد که شهرسازی باعث به هم زدن تعادل اکولوژیک حوضه ها، روند پایدار هیدرولوژیکی و افزایشنفوذناپذیری آنان شده است. به هر اندازه که سطح شهرها افزایش می یابد به همان نسبت شبکه هیدروگرافی حوضه، آب هایسطحی حوضه و اب های زیرزمینی حوضه در حال تغییر می باشد، بنابراین اعمال مدیریت در حوضه های شهری نیازمند لحاظتمهیدات ویژه ای است که در قالب آبخیزداری شهری مطرح و باید مطابق شرایط آب و هوایی هر محدوده راهکار اساسی پیشبینی کرد. و می توان گفت اگرچه نمی توان از وقوع آن ها جلوگیری کرد ولی می توان آثار و عواقب فاجعه آمیزآنها را به کمکبرنامه ریزی های قبلی وآمادگی برای انجام اقدامات اضطراری کاهش داد. خسارات سیلاب در پنج دهه اخیر بیش از نیمی ازکل خسارات ناشی از بلایای طبیعی در دنیا را به خود اختصاص داده است.شرایط اقلیمی و جغرافیایی ایران نیز به گونه ای استکه هر ساله شاهد رخداد پدیده سیلاب همراه با خساران فراوان آن می باشیم.

Keywords:

آبهای سطحی , مدیریت , کنترل سیلاب ها , آبخیزداری شهری