فریبا اسماعیلی - کارشناس مسئول دانشکده مدیریت و اقتصاد رشته مدیریت اجرایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

آموزش الکترونیکی با شروع بیماری کرونا در ایران به یک ضرورت مهم تبدیل گردیده است. نداشتن تجربه و نبود زیرساخت درحوزه آموزش مجازی برای دانشجویان و مشکل ارزیابی دانشجو برای اساتید به یک چالش بزرگ تبدیل شده که نیازمند محیطی ایدهآل و آرمانی برای انتقال اطلاعات آموزشی است. روش این مقاله به صورت کتابخانه ای و با مطالعه مقالات معتبر می باشد. آنچه اکنونبرای اساتید و مدرسان سخت می نماید ارزیابی صحیح و درست از سطح علمی دانشجو است، بالاخص دانشجویانی که جدیدالورودهستند و اساتید هیچ شناخت قبلی نسبت به آنها ندارند. چهار محور اصلی یعنی محتوای آموزش، محتوای مدیریتی، فرهنگ و ارتباطاتو تصمیم گیری و اخلاق محتوا می تواند دانشجویان را به سمت آموزشهای مجازی جذب نماید. استفاده از آموزش الکترویک محاسنبسیاری برای فراگیران دارد. البته معایبی نیز وجود دارد که از کیفیت آن می کاهد، اما در نهایت پیشنهاداتی جهت رفع این معایب بیانشده است.

یادگیری و یاددهی الکترونیکی، آموزش مجازی، تولید محتوی، دانشگاه