حمیده قیصری - دانشجوی کارشناسی ارشد بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز
منصور شاه ولی - استاد بخش ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی
معصومه فروزانی - دانشجوی دکتری بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز

ترویج بازوی توسعه کشاورزی است و از ابزارهای مهم ترویج برای این منظور برقراری ارتباطات و مبادله اطلاعات می باشد. پژوهش حاضر با هدف بر رسی بنیان های فلسفی ارتباطات در ترویج کشاورزی و به دو روش مطالعه کتابخانه ای و پیمایشی انجام گرفته است . روش اول به منظور مطالعه ادبیات ارتباطات از منظر بینش های علمی و فلسفی در ترویج و تبیین الگوی مناسب برای آن و روش دوم به منظور بررسی نظرات و میزان توافق پاسخ گویان با الگوی معرفی شده برای ترویج کشاورزی انجام شده است . جمعیت مورد مطالعه در پیمایش ، استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه های شیراز، تهران، رامین و تربیت مدرس می باشد . برای بررسی نظرات از پرسشنامه و برای تجزیه و تحل یل پاسخ ها از نرم افزارspss استفاده شد . روایی پرسشنامه با نظر استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی این رشته تأیید شد و پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ، 0/76 به دست آمد نتایج مرحله اول پژوهش نشان می ده ند که الگوهای اولیه ارتباطات بیشتر متاثر از بین ش علمی بوده و بر اطلاع رسانی و جریان یک طرفه ارتباط تاکید داشته اند . با توجه به نارسایی این نوع بینش و الگوهای اطلاع رسانی بر اساس آن از یک طرف و بررسی بنیان های فلسفی ارتباطات در ترویج، از طرف دیگر مشخص نمود که ترویج برای تبیین فرایند ارتباطی خویش نیازمند برخورداری از یک بنیان فلسفی مناسب می باشد تا بتواند ویژگی هایی را برای الگوی ارتباطی خویش با توجه به آن تعیین نماید، لذا الگوی ارتباطی احیاگری بر مبنای مکتب ساختارگرایی، برای این منظور معرفی گردید. نتایج حاصل از پیمایش نیز نشان دهنده موافقت نسبتا زیاد پاس خ گویان با ویژگی های این الگو به عنوان الگوی مناسب ارتباطات و اطلاع رسانی برای ترویج می باشد.

ترویج، ارتباطات، بنیان های فلسفی، ساختارگرایی، احیاگری