رعنا حبیبی - عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان آذربایجان شرقی، تبریز
سیدسجاد نادری - مدرس دانشگاه شهریار آستارا، دپارتمان معماری، آستارا، ایران

اکسپرسیونیسم، نام مکتب هنری است که در آغاز قرن بیستم در نقاشی، ادبیات ، سینما و معماری در کشور آلمان پدیدار گردید. این مکتب، ابتدا در آفرینش آثار نقاشی نمود پیدا کرد و سپس به یک جنبش در ادبیات تبدیل شد؛ جهان بینی این مکتب بر اساس عواطف و احساسات شکل گرفت و هدف اصلی آن نمایش عواطف درونی بشر همچون ترس، خشم، اضطراب، نفرت و... بود.یکی از ویژگیهای عمده اکسپرسیونیسم در ادبیات اصرار در اجتناب از تکرار و تقلید از آنچه در طبعیت است. شعار هنرمند تعبیرگرا بر این است که دنیای بیرون سر جای خود باقیست و تکرار دوباره آن معنایی ندارد و بجای تکرار و تقلید آنچه در طبیعت است وی توصیه میکند که شاعر و هنرمند روی به دنیای درون بیاورد و هیجانات و انقلاب های درونی را تعبیر نماید. از دیگر ویژگی های این مکتب، اعتقاد به تقدم قالب بر محتوا ،تاکید برتری فرد بر جامعه و اصرار تفوق امر غیر عقلی بر آنچه منطقی است در ادبیات می توان نام برد (زرین کوب،۵۹۱،.(۱۳۶۱ اکسپرسیونیسم در معماری از نوع گرایش های شخصی شمرده می شد که بسرعت رو به افول نهاد. طرحهایی که بر هنر نو(آرت نوو) تاثیر گذاشته بودند، اکسپرسیونیستها را نیز به وجد آوردند. طرحهای معماری مبتنی بر عقاید ماورائی، همراه با شکلهای انتزاعی مذهبی آن زمان، مورد توجه قرار گرفتند. در هر صورت هیچ نوع عناصر خاص ساختمانی اتخاذ نشد، بلکه نوعی کثرت همه جانبه ظهور کرد. این مکتب باعث به وجود آمدن یک جنبه مشترک مابین هنرهای زمان خود بوده است که این تحقیق با استفاده از روش تطبیقی سعی دارد وجه مشترک مابین معماری و ادبیات اکسپرسیونیستی را بیان نماید.

اکسپرسیونیسم- عواطف و احساسات- معماری- ادبیات