ارزیابی شاخص های کیفی و کمی مسکن در شهر شیراز

برای اینکه بتوان به وضعیت مطلوب در مسکن دست یافت باید شاخص های کمی و کیفی با هم مورد ارزیابی قرار گیرند و بر مبنای آن به برنامه ریزی اقدام نمود. بر همین مبنا در پژوهش حاضر به ارزیابی شاخص های کیفی و کمی مسکن در شهر شیراز اقدام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است. روش تحقیق ازنوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل متخصصین، کارشناسان و مدیران شهری و منطقه ای شهر شیراز می باشد. تعداد جامعه آماری برابر با ۱۵۰۰ نفر در نظر گرفته شده اند. تعداد نمونه برابر ۳۰۵نفر بر اساس فرمول کوکران تعیین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ۳۰ سوالی تهیه می شود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری و برای تشریح نتایج پرسش نامه، از نرم افزار SPSS و آزمون کواموگروف-اسمیرنف و تی تک نمونه ای استفاده شد. نتایج نشن بود که انگر آبه طور کلی شاخص های مسکن در شهر شیراز در وضعیت مطلوبی قرار دارند ولی در این میان شاخص های کمی در این شهر در وضعیت بهتری قرار دارند و به شاخص های کیفی توجه کمتری شده است که باید در این زمینه با ارائه راهکارهای متناسب به توسعه بهتری اندیشید.

Keywords:

شاخص های کیفی , شاخص های کمی , مسکن , شهر شیراز.