محسن خدابخشی پور
محمدامین آسودار
عباس عبدشاهی
جمال فیاضی

جهت تعیین الگوی بهینه تولید سیستم های زراعی و دامی در تعاونی های تولید روستایی غرب استان گیلان وافزایش سودآوری در این واحدهای تولیدی و ترسیم جایگاه تعاونی در مسیر توسعه این تعاونی ها از مدل برنامه ریزی خطی چنددوره ای در هفت دوره از سال 1387 تا 1393 استفاده شد. این مدل دارای 134 متغیر و 66 مح دودیت بود که در ا فق برنامه ریزی توسعه پیدا کردند . متغیر ها شامل پنج سیستم تولید برنج، چهار سیستم تولید شیر و پروار تلفیقی و غیر تلفیقی گاو آمیخته ، پنج محصول کشت دوم و جایگزین برنج، دو سیستم سنتی نگهداری دام شیرده و پرواری بومی همراه با کشت برنج و خرید تراکتور مخصوص شالیزار، کمباین هدفید، وجین کن و نشاکار برنج در تعاونی بود . نتایج تحلیل حساسیت نشان داد ، سیستم تلفیقی زراعی و دامی بر سیستم غیر تلفیقی و سیستم مکانیزه تولید برنج بر سیستم سنتی و نیمه مکانیزه برنج اولویت خواهد داشت و تعاونی باید به گرفتن وام برای خرید تراکتور مخصوص شالیزار و وجین کن برنج در سال اول اقدام نماید . سیستم تولید شیر از دام آمیخته بر تولید گوشت اولویت داشت و در هر صورت پس از ورود دام 75 % آمیخته به مدل از اهمیت دام پروار در ترکیب بهینه کاسته شد . بنابراین با تکمیل مراحل آمیختهگری، باید سیستم تولید شیر در این تعاونیها همراه با سایر اولویتها توسعه یابد

تعاونی تولید روستایی، الگوی بهینه، سیستمهای زراعی و دامی، مکانیزاسیون تولید برنج، محصولات کشت دوم