نقش سالمندان در پایداری اجتماعی فضاهای شهری

از ایتدای قرن بیست و یکم ، نگاه توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیست محیطی و یا اقتصادی نیست بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. پایداری اجتماعی به عنوان یک جز اساسی از توسعه پایدار مورد توجه همگان از جمله سیاستمداران، برنامه ریزان و طراحان فضاهای شهری و معماران قرار گرفته است. از جمله ابعاد پایداری اجتماعی، پیوستگی ، امنیت و مشارکت اجتماعی و ارتقا سطح کیفی زندگی و ...می باشد. یکی از معیارهای سنجش کیفیت در فضاهای شهری، میزان حضور گروه های ویژه مانند سالمندان، معلولین، کودکان و زنان باردار در فضاست. بر طبق آمارهای جهانی، جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، به طوریکه نرخ رشد آن از نرخ رشد جمعیت پیشی گرفته است. سالمندان کوله باری از تجربه و بهترین انتقال دهنده هویت و فرهنگ هستند که عدم ارتباط با آنها موجب محرومیت از تجربیات و راهنمایی های آنها خواهد شد. سالمندان به دلیل موقعیت سنی و اجتماعی و برخورداری از فراغت بیشتر زمان بیشتری از اوقات خود را در فضاهای شهری سپری می کنند. محیط زندگی و فضاهای شهری از مهم ترین بخشهای تشکیل دهنده محیط پیرامون انسانهاست که بستری برای ارتباطات، فعالیتهای اجتماعی و رفتارهای انسانی می باشند. فضاهای شهری باید پاسخگوی تمامی اقشار جامعه از جمله سالمندان باشند تا به کیفیت مطلوب دست یابند. جمعیت جوان امروز کشور به معنای جمعیت بزرگ سالمند در آینده می باشد اگر فضاهای شهری ما نتوانند پاسخگوی حضور گروه های ویژه از جمله سالمندان باشند، هم انتظار کیفیت فضایی، حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی درآنها برآورده نمی شود و هم قشر وسیعی از جامعه به دلیل ضعف موجود در فضاها از حضور در اجتماع به کنار مانده و نهایتا منجر به کم رنگ شدن مقوله پایداری اجتماعی در فضاهای شهری می شود.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , فضای شهری , سالمندان