اعتباریابی مقیاس سرمایه روان شناسی مثبت در بین کارکنان آموزش و پرورش

پژوهش حاضر با هدف اعتباریابی مقیاس سرمایه روانشناختی مثبت، در بین کارکنان نواحی ششگانه آموزش و پرورش شهر اصفهان، به مرحله اجرا درآمده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ستادی نواحی ششگانه آموزش و پرورش در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند که تعداد ۳۲۵ نفر آنان به روش تصادفی طبقه ای مبتنی بر سهم و بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه کوهن و همکاران (۲۰۰۰)، به عنوان نمونه درنظر گرفته شدند و مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷)، در مورد آنان اجرا گردید. پژوهش در پایایی از ضرایب مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷)، در مورد آنان اجرا گردید. پژوهش در پایایی از ضرایب آلفای کرونباخ، و در روایی سازه از تحلیل عامل تائیدی استفاده کرد. ضرایب الفای کرونباخ برای مقیاس سرمایه روانشناختی مثبت برابر ۰/۸۹ و برای خرده مقیاس های خوش بینی، امیدواری، تاب آوری و خود- کارآمدی به ترتیب ۰/۸۷، ۰/۸۳، ۰/۵۴، ۰/۶۳ بوده است. نتایج تحلیل عامل تائیدی گویه های مقیاس سرمایه روانشناختی نشان داد که این مقیاس دارای چهار عامل خوش بینی، امیدواری، تاب آوری و خود- کارآمدی با شاخص های برازش مطلوب می باشد. مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران، ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی است.

Keywords:

خودکارآمدی , خوش بینی , سرمایه روان شناختی مثبت , تاب آوری , امیدواری