ابوالفضل شاه آبادی - استادیار دانشگاه بوعلی سینا
رقیه پوران - کارشناس ارشد علوم اقتصادی

بخش کشاورزی به دلیل ارتباط پیشین و پسین با بخش های خدمات و صنعت نقش مهمی در رشد و توسعه و بنابراین توزیع درآمد و کاهش فقر دارد امروزه برخورداری از منابع اولیه و حتی نیروی کار ارزان و سرمایه فیزیکی رفته رفته اهمیت خود را به عنون مزیت نسبی از دست داده است و افزایش زمین نیروی کار و سرمایه فیزیکی بهدلیل نرخ بازده نرولی نمی توان منجر به نرخ رشد مستمر ارزش افزوده بخش کشاورزی شود براساس مدلهای رشد درونزا و بررسیهای آماری افزایش و رشد بهره وری از طریق تحقیقات کشاورزی منجر به حرکت بخش کشاورزی از سطحی به عمقی و رقابت پذیر شدن این بخش در بازار داخلی و جهانی می گردد. بنابراین افزایش سهم رشد بهره وری در رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی به عنوان مهمترین کانال جهت تحقق رشد مستمر و باثبات بخش کشاورزی ایجاد امنیت غذایی و کاهش نابرابری و فقر محسوب می شود. اما به نظر میرسد که در اقتصاد ایران سیاستهای ناصحیح اقتصادی موجب انحراف قیمت نسبی عوامل اتکار فعالیت های تحقیقاتی به بخش دولت و مقرون بصرفه نبودن انجام فعالیت های تحقیقی و بومی نمودن تکنولوژی های وارداتی در بخشهای اقتصادی از جمله بخش کشاورزی شده است.

تحقیقات کشاورزی، ضریب جینی، فقر، ارزش افزوده کشاورزی