احمد امیری - دانشجوی دوره دکترای برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان، ایران.
رضا صابری - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان.
مرتضی اکبری مهنی - دانشجوی دوره دکترای برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان، ایران.

هدف این پژوهش تبیین نقش تعامل و مشارکت خانواده ها در فرایند برنامه درسی از حیث نظرتا عمل بود. روش تحقیق این پژوهش توصیفی و نحوه گرد آوری اطلاعات استفاده از واکاوی اسناد تحولی رسمی و بنیادین آموزش و پرورش، بررسی کتب و جستجوی کلید واژها در منابع اینترنتی ومقالات، مرتبط با مساله پژوهش انجام شد. در این پژوهش گزاره ها و متغییرها ی ۱۵ مقاله علمی راجع به موضوع پژوهش از طریق فیش برداری و مقایسه مورد بازبینی قرار گرفت.نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد : هرچند ضرورت مشارکت خانواده ها در فرایند برنامه ریزی درسی از سیاستگذاری، برنامه ریزی، طراحی و تدوین برنامه های درسی حق شرعی و قانونی است اما خانواده ها به عنوان یکی از ذی نفعان برنامه درسی به دلیل ساختار متمرکز برنامه ریز ی درسی در عمل هیچ نقشی در فرایند برنامه ریزی درسی به خصوص مراحل طراحی و تدوین نداشته و برنامه ریزان و متخصصان برنامه درسی نگرشی منفی به نقش و حضور خانواده در فرایند برنامه ریزی دارند همچنین نتایج بدست آمده نشان داد به جز راهبرد مدرسه محوری که زمزمه های آن اخیرا در آموزش و پرورش مطرح شده است در فرایند برنامه ریز ی درسی از اولیا و خانواده ها در طراحی و تدوین و تولید برنامه درسی هنوز تا کنون هیچ گونه فضای حمایتی و اعتماد در کشور به وجود نیامده ست. چنانچه فرایند مشارکت خانواده ها در برنامه ریزی درسی را به دو سطح بالا(سیاستگذاری) و سطح پایین(اجرا) در نظر بگیریم مشارکت خانواده ها در سطح پایین یا انفعالی قرار می گیرد.

مشارکت خانواده، برنامه درسی، نظریه در برنامه درسی، مدرسه محوری.