فیض محمد اله یاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

برای تبیین رفتار هدفمندی که در طی دوران طولانی از زندگی به خصوص در زمان تحصیل صورت می گیرد، خود پنداره تحصیلی به کار برده می شود. هر جا تجربه ای با دیدگاه دانش آموزان نسبت به خود سازگاری داشته باشد تاثیرات آن تجربه مورد استفاده قرار میگیرد اما هنگامیکه تجربه با خودپنداره فرد مطابقت نداشته باشد و تاثیرات تجربه فوق مضطرب کننده و برای فرد غیرقابل تحمل شده و گوشه گیر می شود. بر این اساس هدف تحقیق بررسی تاثیر خود پنداره تحصیلی بر نگرش تحصیلی دانش آموزان تعیین شد. روش پژوهش حاضر ازحیث هدف،کاربردی؛ و ازحیث ماهیت، توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم شهر سراوان رشته ریاضی تشکیل می دهند که تعداد آنها ۱۱۰ نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی ۸۶ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه خود پنداره تحصیلی و نگرش تحصیلی می باشد. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای خودپنداره تحصیلی ۷۶/۰ و نگرش تحصیلی ۸۳/۰ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی همچون آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS ۲۰ استفاده شد. نتایج نشان داد خود پنداره تحصیلی بر نگرش تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد.

خود پنداره تحصیلی، نگرش تحصیلی، دانش آموزان.