مرجان معصومی فرد - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
سمیه نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

مهارت های زندگی، مهارت هایی هستند که برای افزایش تواناییهای روانی – اجتماعی افراد آموزش داده میشوند و فرد را قادر میسازند که به طور موثر بامقتضیات و کشمکش های زندگی رو به رو شود. مهارتهای زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیتهای اجتماعی، تصمیم گیریهای صحیح، حل تعارضها و کشمکش ها بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه میزنند، با توجه به میزان اهمیت مسئله مهارتهای زندگی در این تحقیق درصدد هستیم که به بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر اهمال کاری دانش آموزان در دوران کرونا بپردازیم، تحقیق حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی (نیمه تجربی) است. در این تحقیق دو گروه آزمایش و کنترل در نظر گرفته شد. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر جوانرود میباشند. که تعداد آنها ۳۲۰ نفر میباشد از این جامعه با روش نمونه گیری تصادفی ساده۳۰نفر انتخاب شده است، که ۱۵ نفر به عنوان گروه کنترل و ۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه سنجش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان میباشد که روایی و پایایی آن مورد تایید اساتید متخصص و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۰/۹۱ برآورد و مورد تایید قرار گرفت، و همچنین در بخش دوم گروه آزمایش به مدت ۲ ماه و به میزان ۸ جلسه (هرجلسه ۶۰دقیقه)جمعا ۸ ساعت متغیر آموزش مهارتهای زندگی را دریافت کردند. پس از آن به مدت یک هفته هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت ومجددا آزمایشها به عمل آمد و ضمن استخراج داده ها، نتایج آزمودنیها و پرسشنامه ها مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج یافته ها نشان داد که بین آموزش مهارتهای زندگی و اهمال کاری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.

آموزش مهارتهای زندگی، اهمال کاری، دانش آموزان.