مهتاب پورآتشی - دانشجوی دکتری آموزش کشاورزی
حسین شعبانعلی فمی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران

امروزه جهان با مشکل بزرگی به نام رشد جمعیت مواجه است که یکی از پیامدهای آن کمبود غذا می باشد و تامین غذای این جمعیت رو به رشد به بخش کشاورزی مربوط می شود افزایش جمعیت سبب شده است تا کودهای شیمیایی سموم دفع آفات نباتی فراورده های هورمونی و سایر عوامل خطرزا برای محیط زیست به صورت کنترل نشده و بی رویه به بخش کشاورزی وارد شوند تا این بخش بتواند به تقاضای رو به رشد مواد غذایی پاسخ دهد ازا ین رو در طی سالهای اخیر نگرانی ها در خصوص عواقب و اثرات برخی از فعالیت های کشاورزی نوین بر محیط زندگی انسان افزایش یافته و این نگرانی ها بسیاری از محققین را بر آن داشته تا با نگاهی عمیق تر به فعالیت های کشاورزی بنگرند و با ارایه تدابیری سعی در جلوگیری ازاین روند فاجعه امیز نمایند بنابراین کشاورزی ارگانیک به عنوان یکی از رویکردهای کارساز مورد توجه قرارگرفته تا پاسخگوی چالشهای فراروی بشر در زمینه عدم تحقق توسعه پایدار باشد. با توجه به آنچه ذکر گردید مقاله حاضر که با استفاده از روش شناسی کتابخانه ای و مرور منابع به رشته تحریر درآمده درصدد است تا به بحث در خصوص سازوکارهای ترویج کشاورزی جهت گسترش کشاورزی ارگانیک در راستای توسعه پایدار کشاورزی بپردازد ترویج کشاورزی به عنوان یک زیرنظام از نظام کلان کشاورزی نقش موثری جهت دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی دارد نتایج حاکی از آن است که ترویج کشاورزی به عنوان اساسی ترین نهاد ترویج فناوری های نوین بایستی در برنامه خود گسترش کشاورزی ارگانیک را مورد توجه قرار دهد ترویج کشاورزی با استفاده از روشهایی مانندارایه برنامه های آموزشی ترویجی در خصوص کشاورزی ارگانیک ایجاد مزارع نمایشی برای کشاورزان توصیه کردن واریته هایی برای کاشت سبزیجات و میوه جات ارگانیک و غیره می تواند به کشاورزان درجهت تولید محصولات ارگانیک یاری رساند.

کشاورزی ارگانیک، توسعه پایدار کشاورزی، ترویج کشاورزی، روش