سمیه صبوری حاجی آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی، دانشگاه آرمان رضوی.
ابوالفضل معماری نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه آرمان رضوی.

هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی ارتباط مددکاری اجتماعی و مدیریت منابع انسانی می باشد. به عبارت دیگر مشخص شود تا چه اندازه این دو حرفه در راستای اهداف انسانی خود از هم دیگر بهره برده و دارای چه مرزهای مشترکی هستند؟ به همین منظور، در بخش اول، با بیان مسئله پژوهش و ضرورت پرداختن به آن، مفهوم شناسی تحقیق انجام میگیرد. سپس، نقش مددکاری اجتماعی در مدیریت منابع انسانی و جایگاه مدیریت منابع انسانی در مددکاری اجتماعی بررسی میشود. روش پژوهش، روش کتابخانه ای و متکی بر اسناد و مدارک مکتوب است. با توجه به مفهوم شناسی تحقیق و بررسی دو متغیر پژوهش و بررسی ارتباط آن دو می توان گفت که ارتباط عمیق و کاربردی بین این دو حرفه وجود دارد. به طوری که امروزه یکی از مسیرهای موفقیت سازمانها استفاده از مبانی مددکاری اجتماعی توسط مدیر و کارمندان آن سازمان میباشد. از سوی دیگر نیز، یک مددکار اجتماعی با برخورداری از دانش مدیریتی می تواند نقش کلیدی داشته و مدیریت کارآمدی را در حرفه خود تجربه کند.

مددکاری اجتماعی، مدیریت، منابع انسانی.