ملیکا ابراهیم آقایی گلوسالار - دانشجوی کارشناسی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
محمدجواد عبدلی - دانشجوی کارشناسی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

یادگیری عبارتست از تغییرنسبتا پایدار در احساس، تفکر و رفتار فرد که بر اساس تجربه ایجاد شده باشد. هم زمان با پیشرفت تکنولوژی، آموزش الکترونیک مطرح شد. فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاثیر شگرفی بر فرصتهای یادگیری در موقعیتهای آموزشی گوناگون داشته است. آموزش الکترونیکی فرصت های مختلفی را فراهم می کند که محتوای آموزشی از طریق تجهیزات مختلف و در مدت زمان وسیعی استفاده می شود و شانس یادگیری موثر را بیشتر می کند. با این وجود این رویکرد آموزشی نیز محدودیت های خاص خود را دارد و نمی تواند به تنهایی جایگزین خوبی برای رویکرد آموزش سنتی باشد و با توجه به اینکه آموزش سنتی هم دارای مزایایی است. متخصصان ترکیب انواع روش های آموزشی را به منظور بهبود تعلیم و تربیت و افزایش موفقیت فراگیران پیشنهاد کردند. یادگیری ترکیبی به عنوان یک سازو کار جدید بر استفاده متنوع و گسترده از روش های یادگیری تاکید دارد. هدف پژوهش، توسعه یادگیری ترکیبی و آموزش الکترونیکی در نظام آموزش کشور، می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد و جمع آوری اطلاعات، روش کتابخانه ای است. پژوهش حاضر نشان داد که، یادگیری ترکیبی با داشتن مزیت های هر دو رویکرد آموزش(سنتی و الکترونیکی) یک رویکرد موثر برای افزایش اثر بخشی یادگیری، سهولت دسترسی به مواد آموزشی و افزایش اثربخشی هزینه های آموزش می باشد. همچنین توجه در انتخاب و به کارگیری ابزار متناسب با موقعیت یادگیرنده برای بالا بردن کیفیت یادگیری از اصول اولیه یادگیری، ترکیبی است.

یادگیری، یادگیری ترکیبی، آموزش الکترونیکی، نظام آموزش کشور.