بررسی رابطه مولفه های مدارس یادگیرنده با نوآوری شغلی معلمان و کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین مولفه های مدارس یادگیرنده با نوآوری شغلی معلمان و کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی استان همدان (۶۳۴۶) بوده و حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد ۳۶۲ آزمودنی تعیین گردید. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه شامل مدارس یادگیرنده پارک (۲۰۰۶)، نوآوری شغلی اتلای و اکیف (۱۹۸۲) و کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی مدارس سنجری و همکاران (۱۳۸۵) استفاده گردید. برای سنجش میزان پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، و به ترتیب ۹۲/۰ ، ۷۸/۰ و ۸۴/۰ برآورد گردید. یافته ها نشان داد که وضعیت مولفه های مدارس یادگیرنده، نوآوری شغلی معلمان و کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی بالاتر از سطح متوسط بود. به علاوه، بین مولفه های مدارس یادگیرنده با نوآوری شغلی معلمان و کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر آن بود که مولفه ی سرآمدی شخصی در پیش بینی نوآوری شغلی معلمان موثر است، و ابعاد سرآمدی شخصی، الگوهای ذهنی، چشم انداز مشترک و یادگیری تیمی بیشترین تاثیر را در پیش بینی کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی دارند.

Keywords:

کیفیت فعالیت های آموزشی و پرورشی , مدارس یادگیرنده , نوآوری شغلی معلمان