لیلا نجفی - گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
محمد عزیزی - استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
وریا طهماسبی - گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین HIIT در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی و نیمرخ لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن است. آزمودنی های این پژوهش را ۲۰ زن دارای اضافه وزن غیر ورزشکار تشکیل می دادند که به صورت مساوی و تصادفی به دو گروه تمرین HIIT در شرایط نورموکسی (سن: ۵۳۶/۳±۵۰/۲۷ و BMI: ۰۳/۹۴±۲/۲۶) و تمرین HIIT در شرایط هایپوکسی (سن: ۰۵/۴±۸۰/۲۶ و BMI: ۴۹/۳۸±۱/۲۷) تقسیم شدند. آزمودنی های هر دو گروه شش هفته و هر هفته سه جلسه تمرین تناوبی شدید با شدت %۹۰ اوج اکسیژن مصرفی اجرا کردند. از همه آزمودنی ها ۴۸ ساعت قبل و بعد از شش هفته اجرای HIIT خون گیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته و مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که میزان آسپارتات آمینوترانسفراز در پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه کاهش معنی دار یافت، اما میزان آلانین آمینوترانسفراز، کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال تنها در گروه هیپوکسی کاهش معنی داری یافت. بنابرین تمرین HIIT در شرایط هیپوکسی احتمالا در سلامت کبد و پیشگیری از بیماری های مرتبط با چاقی و اضافه وزن موثر باشد و تمرین مناسبی برای افراد غیر فعال و چاق است.

هایپوکسی , تمرینات اینتروال شدید , آسپارتات آمینو ترانسفراز