مقایسه تاثیر ۸ هفته تمرین ورزشی تناوبی و تداومی هم مسافت بر اشتها و ترکیب بدن دختران کم تحرک دارای اضافه وزن و چاق

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین ورزشی تناوبی و تداومی هم مسافت بر اشتها و ترکیب بدنی دختران کم تحرک دارای اضافه وزن و چاق بود. بدین منظور تعداد ۲۰ دانشجوی دختر ساکن خوابگاه دانشگاه شاهد که مبتلا به اضافه وزن و چاقی بودند به صورت هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تمرین ورزشی تناوبی و تداومی هم مسافت تقسیم شدند. پروتکل تمرین به مدت ۸ هفته (۳ بار در هفته) با شدت و مسافت مشخص انجام شد. قبل از شروع پروتکل و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اشتها، درصد چربی بدن، اندازه دور کمر و نسبت دور کمر به لگن و شاخص توده بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی و کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند (۰۵/۰<α). یافته ها نشان داد دو پروتکل تمرین ورزشی تناوبی و تداومی هم مسافت تاثیر معناداری بر اشتهای دختران کم تحرک دارای اضافه وزن و چاق نداشت (۰۵/۰p>). هم چنین، هر دو پروتکل تمرین ورزشی باعث کاهش معنادار شاخص توده بدن (۳۷۲/۰=P)، درصد چربی بدن (۳۷۷/۰=P)، دور کمر به لگن (۵۰۹/۰=P) و اندازه دور کمر (۲۴۲/۰=P) شد، اما بین دو شیوه تمرینی از نظر اثرگذاری بر این عوامل تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰p>). به نظر می رسد ۸ هفته تمرین ورزشی تداومی و تناوبی تاثیر تحریکی یا مهاری بر اشتها ندارد. هم چنین، زمانی که مسافت پیموده شده یکسان باشد این دو شیوه تمرین تاثیر مشابهی بر ترکیب بدنی دختران دارای اضافه وزن و چاق دارد.

Keywords:

اشتها , اضافه وزن و چاقی , ترکیب بدنی , تمرین ورزشی تداومی و تناوبی