توسعه سرمایه انسانی در آموزش عالی از طریق احترام به تنوع فرهنگی دانشجویان

تجربه گروهی دانشجویان در محیط دانشگاه با مجموعه پیچیده ای از تجارب و تعاملات همراه بوده و در صورت سازنده بودن، آثاری همچون توسعه سرمایه انسانی را در پی داشته و در غیر این صورت می تواند در قالب موانع مشارکت، تعامل آزاد آنان را مسدود  نماید. از جمله این موانع وجود دوگرایی هایی می باشد که دانشجویان فرهنگ ها و قومیت ها به دلایل مختلف و از جمله ضعف در احترام نسبت به فرهنگ یکدیگر از هم جدا مانده و از مشارکت اجتماعی و سهیم شدن در تجارب دو جانبه محروم می گردند. تحقیق کیفی حاضر به روش قوم نگاری در سطوح برنامه درسی پنهان از نظر سیلور و الکساندر و با هدف بررسی وضعیت احترام به تنوع فرهنگی در الف) تعامل دانشجویان با یکدیگر، ب) تعامل دانشجویان با اساتید و ج) محیط و فضا و با مطالعه یکساله برروی ۴۰ نفر از دانشجویان کارشناسی در سه گروه علوم انسانی، فنی و مهندسی و علوم پایه انجام گردیده است. یافته های تحقیق که با استفاده از ابزارهای متنوع کیفی شامل اتوبیوگرافی، مشاهده، مصاحبه، یادداشت برداری، ژورنال نویسی ، ضبط صدا، فیلم برداری و بررسی مستندات به دست آمده اند ، حاکی از آن است که دانشجویان تجارب متفاوتی را در فرایند تحصیل خود در مورد فرهنگ و قومیت­شان به دست آورده اند که محققان از طریق تحلیل محتوایی آن ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.

Keywords:

سرمایه انسانی , آموزش عالی , تنوع فرهنگی , مردم نگاری