حسین خنیفر - دانشیار دانشکده مدیریت، پردیس قم، دانشگاه تهران
علی نقی امیری - استادیار دانشکده مدیریت، پردیس قم، دانشگاه تهران
اکبر فرجی ارمکی - دکترای مدیریت آموزش عالی، دانشگاه تهران پردیس قم
غلامرضا جندقی - دانشیار دانشکده مدیریت، پردیس قم، دانشگاه تهران
لیلا مردانی کتکی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی پردیس قم، دانشگاه تهران
سیداحمد بیان معمار - استادیار دانشگاه قم
نفیسه زروندی - فوق لیسانس مدیریت از دانشگاه تهران

در این پژوهش، ضمن بررسی رابطه بین آموزش­های ضمن خدمت سازمان و اثربخشی کارکنان آن، میزان اثربخشی کارکنان نیز سنجیده می­شود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است.  این تحقیق در شرکت نفت اهواز صورت گرفته و قلمرو زمانی نیز شهریور و مهر سال ۱۳۸۸ می باشد. حجم  نمونه مورد نیاز پژوهش نیز از همین جامعه آماری و بر اساس فرمول استفاده شده ، تقریبا برابر با ۱۱۹ نفر می باشد که در نهایت ۱۵۳ پرسشنامه توزیع  و ۱۲۰ پرسشنامه جمع آوری و تحلیل گردید. شیوه نمونه گیری این تحقیق، تصادفی طبقه ای می باشد. یعنی از میان کارکنان سازمان به تعداد حجم نمونه، افرادی به تصادف انتخاب گردیدند. داده های مربوط به ساعات آموزشی کارکنان از طریق شناسنامه­های آموزشی آنان و داده های مربوط به اثربخشی کارکنان از طریق پرسشنامه جمع­آوری شده است. جهت  بررسی فرضیات تحقیق، از آزمون "ضریب همبستگی اسپیرمن" استفاده شد. به علاوه برای تعیین میانگین هر یک از ابعاد اثربخشی کارکنان، از آزمون t یک نمونه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار Spss صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که از نظر کارکنان، وضعیت کلیه عوامل مورد آزمون در جامعه مطلوب است. همچنین در این تحقیق بین ساعات آموزش ضمن خدمت گذرانده شده با اثربخشی کارکنان و ابعاد آن رابطه معناداری مشاهده نگردید.

اثربخشی, انگیزش, رضایت شغلی, تعهد سازمانی, آموزش ضمن خدمت