بررسی تاثیر مدارس هوشمند بر اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی و مقایسه آن با مدارس غیر هوشمند

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدارس هوشمند بر اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی و مقایسه آن با مدارس غیر هوشمند بود. بدین منظور با بهره گیری از روش علی- مقایسه­ای، اطلاعات با استفاده از ۳ پرسشنامه اضطراب رایانه CARS، خودتنظیمی بوفارد و عملکرد تحصیلی درتاج جمع آوری شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان پایه اول دبیرستان شهر یزد در سال تحصیلی۹۲-۱۳۹۱ بود. نمونه پژوهش شامل ۱۰۲ دانش­آموز مدارس هوشمند بودند که به روش تمام­شماری و ۱۰۲ دانش­آموز مدارس غیرهوشمند که به شیوه همتاسازی (بر اساس جنس، تحصیلات والدین و وضعیت اقتصادی) انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح توصیفی با استفاده از مشخصه های آمار توصیفی و در سطح استنباطی از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ها نشان دادند که بین مدارس هوشمند و غیر هوشمند در متغیرهای اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی تفاوت وجود دارد. بین متغیرهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بین متغیرهای خودتنظیمی و اضطراب رایانه رابطه منفی و معناداری وجود دارد و بین اضطراب رایانه و عملکرد تحصیلی رابطه معناداری به­دست نیامد. در نتیجه کاربرد فناوری جدید در مدارس هوشمند می­تواند بسیاری از مشکلات آموزشی را حل کند.

Keywords:

مدارس هوشمند , اضطراب رایانه , خودتنظیمی , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان دبیرستان