محمد فیض اللهی - دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر اصفهان

این پژوهش در جهت شناسایی محدودیت هایی است که معلمان کلاس های چندپایه با علم و تجربه خود این ها را رفع کردهو قصد پژوهشگر استفاده از راهکار و تعمیم در جهت رفع محدودیت های باقی مانده می باشد. جامعه آماری در این پژوهش،کلیه معلمان کلاس های چندپایه شهرستان چادگان در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که از بین آنها معلمان با سابقه و با تجربه تدریس در کلاس های چندپایه، ۱۰ نفر به روش هدفمند انتخاب شدند و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته، داده های مورد نیاز جمعآوری شد. داده ها پس از مقوله بندی و تجزیه و تحلیل مجددا با ارائه به مصاحبه شوندگان مورد استنتاج قرار گرفت. نتایج بیانگرمحدودیت هایی مانند کمبود زمان برای تدریس و مشکلات عام کنترل کلاس بود؛ اما بخش قابل توجهی از محدودیت ها ناشیاز تعداد پایه ها در یک کلاس، تحولات جسمی و روحی دانش آموزان در سنین مختلف و مشکلات بیشتر در خصوص پیشگیریاز برخی آسیب ها و کنترل کلاس بوده است. عدم توجه به ضرورت تجهیز این کلاس ها به ابزارهای فناوری، ضعف انتخابراهبران آموزشی و محدودیت های اقتصادی و اجتماعی خانواده ها از دیگر محدودیت های شناسایی شده است.

کلاس های چندپایه، محدودیت های تدریس، راهبردهای آموزشی-تربیتی