سیروس عزیزی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری

امروزه واژه کارآفرینی به کرات توسط طیف وسیعی از اقشار و صنوف مختلف مردم مورد استفاده قرار گرفته و به مناسبت های مختلف بکار گرفته می شود. هرچند که در کشورمان ازمدت زمان کاربرد این واژه بیش از یک دهه نمی گذرد ولی جالب است که بدانیم حدود یکصد سال پیش ایده کارآفرینی به صورت علمی و دانشگاهی مطرح شد. شهرهای توسعه یافته با روش های نوین مدیریتی از پدیده شهرنشینی نه به عنوان چالش و بحران، بلکه به عنوان مسیر پیشرفت و ترقی بهره میبرند. در این راه، کارآفرینی شهری با تبدیل چالشها و مسائل جامعه شهری به فرصتهایی چون افزایش نرخ اشتغال، درآمد شهروندان، کاهش جرائم ناشی از بیکاری و فقر، افزایش خودکفایی شهروندان به تاثیرگذاری در جوامع شهری می پردازد. افزایش اشتغال و کاهش بیکاری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع محسوب می شود. با توجه به رشد جمعیت شهرهای جهان و افزایش تقاضا برای غذا و شغل، کشاورزی شهری می تواند یکی از راهبردهای مهم برای پاسخ به این تقاضا باشد. امروزه از کارآفرینی به عنوان یکی از کارآمدترین عوامل مزیت آفرین نام برده شده و توصیه می گردد تا بعنوان یک راهبرد حیاتی مورد توجه و عنایت ویژه ملت ها و دولت ها واقع گردد؛ لکن جایگاه ایران در حوزه کارآفرینی با توجه به ظرفیت های موجود و بر پایه شاخص های دهگانه کسب و کار، چندان مطلوب نمی باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای مدیریتی اقتصاد شهری مبتنی بر کارآفرینی و اقتصاد با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در انتها می توان گفت براساس نوع سازمان، اهداف و شرایط حاکم بر آن، فرایندهای مدیریت منابع انسانی متفاوت خواهد بود و نمی توان یک نسخه واحد برای همه تجویز کرد. و می توان گفت با توجه به ظرفیت های مدیریت شهری در فراهم کردن منابع، ایجاد انگیزه در شهروندان و بسترسازی برای کارآفرینی، تلاش گردید مدلی تدوین گردد که برای سوق دادن فعالیتهای کارآفرینانه به سمت خدمات شهری و ظرفیت سازی مورد نیاز شهر، راهبرد تاثیرگذار و قابل استفاده ای در اختیار مدیریت شهری بگذارد.

اقتصاد، مدیریت اقتصاد شهری، کارآفرینی