سیروس عزیزی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری

امروز با توجه به پیشرفته و صنعتی شدن، افزایش جمعیت، تغییر نوع مصرف، تغییر سبک زندگی و از همه مهم تر آلودگی محیط زیست و روبه اتمام بودن منابع طبیعی، صنعت بازیافت و مباحث زیست محیطی بسیار مورد توجه است. بازیافت پسماندهای شهری و صنعتی از جنبه های گوناگون مانند کاهش منابع، جلوگیری از آلودگی محیط زیست و درآمدزایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در کشورهای توسعه یافته جز جدانشدنی از مدیریت پسماند بشمار می رود. در همین راستا مدیریت پسماند به مجموعه مقررات منسجم و نظام مند در حوزه تولید، ذخیره، جمع آوری، حمل و نقل، پردازش، بازیافت و دفع پسماند گفته می شود که منطبق بر اصول زیست محیطی و بهداشت عمومی است. پسماندها به پنج گروه اصلی شامل پسماندهای عادی، بیمارستانی (ویژه)، کشاورزی و صنعتی تقسیم می شوند و مسوولیت و هزینه مدیریت پسماند به عهده تولید کنندگان پسماند است. هدف اصلی پژوهش حاضر ضرورت به کارگیری شیوه های نوین دفن پسماند در کلانشهرها می باشد. نتیجه پژوهش ها نشان می دهد شاخصه های توسعه پایدار را می توان در چهار گروه اجتماعی، اقتصادی، بنیادی و زیست محیطی مطرح و بررسی نمود. تولید انواع پسماند در زندگی انسان ها امری اجتناب ناپذیر بوده و بی شک عدم توجه کافی به این موضوع می تواند تاثیر زیادی در تخریب محیط زیست و طبیعت داشته باشد. در این رابطه مدیریت دفن اصولی پسماند در ایران به ویژه مراکز شهری برغم اقدامات انجام شده به اعتقاد کارشناسان به دلیل استفاده نکردن از فناوری نوین، ناکافی بودن قوانین مرتبط، نبود سند راهبردی و نقشه راه موثر خیلی ضروری است برای توسعه این صنعت، سرمایه گذاری و برنامه ریزی جدی می تواند سازگار و مفید باشد.

دفن پسماند، مدیریت پسماند، توسعه پایدار، زیست محیطی