اکرم آسیان - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی

با توجه به رشد روز افزون شهرنشینی که ساختار اکولوژیک شهرها را دستخوش تغییرات وسیع نموده، ایجاد فضاهای سبز کلان به عنوان مهم ترین تعدیل کننده زیست محیطی شهرها، ضروری می باشد. بنابراین دسترسی همگانی به خدمات شهری و عدالت اجتماعی، حکم می کند که همه طبقات شهری بتوانند به یکسان از فضاهای سبز و پارک های شهری و مکان های گذران اوقات فراغت برخوردار شوند. استفاده بهینه از زمین و برنامه ریزی فضای سبز شهری، یکی از مسائل مهم و اساسی در نظام برنامه ریزی شهری می باشد. با توجه به اهمیت فضای سبز شهری و همچنین افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی که موجب تبدیل فضاهای باز و سبز شهری به سطوح بتنی خشن و نفوذناپذیر شده است. مفهوم توسعه پایدار مبتنی بر ایجاد تعادل در محیط است و شهرها به لحاظ مکانی مهم ترین نقطه تلاقی انسان و محیط است. لذا توجه به شیوه زیست شهری و برنامه ریزی در راستای برقراری تعادل زیست محیطی در شهرها از ضروریات توسعه پایدار شهری است. فضای سبز به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری و تنفسگاه شهری محسوب می شود. ضمنا وجود فضای سبز در شهرها موجب ارتقاء کیفیت زندگی می شود. در نتیجه نحوه پراکنش فضای سبز در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی و هم به لحاظ عدالت اجتماعی حائز اهمیت است. هدف مقاله حاضر لزوم استفاده از تکنولوژی های نوین در توسعه پایدار فضای سبز شهری ضرورتی انکارناپذیر در کلانشهرها با روش توصیفی می باشد. نتایج پژوهش ها نشان می دهد به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیاز به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری درشهرها می باشیم، از آن جمله، کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری می باشند. تهدیدهای عمده فضای سبز شهری در کلانشهرها عبارتند از : عدم تدوین طرح جامع فضای سبز شهری، عدم نظارت بر حسن اجرای قوانین و مقررات، آفات و بیماری های گیاهی، کم رنگ بودن نقش مشارکت های مردمی، فقدان آموزش، تصرف و تخریب باغ ها. راهکارهای پیشنهادی به منظور حفظ و توسعه فضای سبز شهری عبارتند از: تدوین طرح جامع فضای سبز، ارتقای نقش مردم، ارتقای بهره وری اکولوژیکی فضای سبز و ارتقای بهره وری اجتماعی فضای سبز باید مورد توجه قرار گیرد

تکنولوژی های نوین، توسعه پایدار، فضای سبز شهری، کلانشهرها