مهرداد زمانی - گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور
گلمراد مرادی - هیات علمی

          یکی از مسائل اساسی در حوزه علوم اجتماعی و بویژه در جامعهشناسی، بحث انزوای اجتماعی [۱] زنان است. بدون شک، مشارکت اجتماعی به معنی هماهنگی و درگیر شدن همه اجزای نظام اجتماعی در جهت دستیابی به اهداف نظام، یکی از خصوصیات مهم جامعه مطلوب است. این امر هنگامی حاصل میگردد که اعضای آن جامعه به عنوان عناصر تشکیلدهنده اجزای نظام اجتماعی وظایف خود را شناخته، به آن عمل نمایند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی نقش هراس اجتماعی در انزوای اجتماعی زنان روستایی در شهرستان دالاهوست. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و از طریق ابزار پرسشنامه استاندارد شده انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه کل زنان مناطق روستایی دالاهوست. تعداد ۴۰۰ نفر از جامعه آماری به شیوه تصادفی طبقهای با استفاده از جدول لین برای مطالعه انتخاب شدند . از اعتبار صوری و سازه برای روایی و آلفای کرونباخ برای پایایی ابزار پژوهش استفاده شد و از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس برای آزمون فرضیات و تکنیک رگرسیون برای سنجش مدل پژوهش استفاده شد. براساس یافتههای پژوهش، رابطه بین متغیرهایی، چون سن(۲۵/۰- = r )، میزان تحصیلات (۴۱/۰- = r ) و میزان درآمد (۰۸۱/۰= r ) است. مقدار Beta برای هراس اجتماعی برابر ۴۷/۰ بیانگر این است که به ازای یک واحد افزایش در میزان هراس اجتماعی، متغیر وابسته انزوای اجتماعی برابر ۴۷/۰ تغییر میکند. مقدار R² نشان میدهد این متغیر به تنهایی توانسته است ۴۲/۰ از واریانس متغیر وابسته (انزوای اجتماعی) را تبیین کند (۴۲/۰= R² ). میانگین نمره هراس اجتماعی افراد در بعد ترس اجتماعی برابر ۴۳/۱۹، در بعد اجتناب اجتماعی برابر ۱۵/۲۳ و در بعد ناراحتی فیزیولوژیک برابر ۱۲/۱۶ است. بین میانگینهای هر بعد با هم تفاوت است و این تفاوت مشاهده شده براساس آزمون F با مقدار ۵۲۸/۴ و در سطح معنیداری ۰۰۳/۰ تایید شده است.         [۱] Social Isolation

انزوای اجتماعی, هراس اجتماعی, زنان روستایی, ترس, اجتناب, ناراحتی فیزیولوژیک