ندا سبزی - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی
راضیه شیخ الاسلامی - دانشیار دانشگاه شیراز

هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای نمویافتگی عاطفی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و همدلی بود. ۳۰۰ دانشجو (۱۷۹ دختر، ۱۲۱ پسر) بر اساس روش نمونه برداری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۴)، مقیاس نمویافتگی عاطفی (سینگ و بهارگاوا، ۱۹۷۴) و مقیاس همدلی (مهرابیان و اپستین، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان دادند: الف) ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده پیش بینی کننده مثبت معنادار همدلی بودند، ب) جهت گیری گفت وشنود پیش بینی کننده منفی معنادار همه مولفه های نمویافتگی عاطفی بود، پ) جهت گیری همنوایی پیش بینی کننده مثبت معنادار مولفه های بی ثباتی هیجانی و سازشنایافتگی اجتماعی بودند، و ت) نمویافتگی عاطفی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و همدلی، نقش واسطه ای مهمی ایفا می کند. با توجه به نقش نیرومند جهت گیری گفت وشنود در پیش بینی همدلی، می‎توان گفت آموزش و ارتقای جهت گیری گفت وشنود در خانواده ها به افزایش نمویافتگی عاطفی و رفتارهای همدلانه منجر می شود.  

الگوهای ارتباطی خانواده, نمویافتگی عاطفی, همدلی