کامران گنجی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر ایران ملایر
علی دلاور - استاد دانشگاه علامه طباطبایی
رزیتا ذبیحی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر ایران تهران

هدف این پژوهش شناخت تحولی ترسیم ساعت و مفهوم سازی زمان در دانش آموزان دبستانی و راهنمایی شهر تهران بود. ۱۶۱ دانش آموز (۱۰۶ پسر و ۵۵ دختر؛ میانگین سنی = ۹ و انحراف استاندارد=۵/۱) فاقد اختلالهای رفتاری، هیجانی، ذهنی و فراگیر تحولی، آزمون ترسیم ساعت (کوهن و دیگران، ۲۰۰۰) را تکمیل کردند. مفهوم سازی زمان و ترسیم ساعت به طور جداگانه و با استفاده از نظام نمره گذاری کوهن و دیگران (۲۰۰۰) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشانگر پیشرفت تدریجی ترسیم ساعت و مفهوم زمان از ۸ سالگی به بعد بود. همچنین، نتایج آشکار ساخت که خطاهای کیفی نظیر وارونه سازی شماره ها، فاصله گذاری نامناسب شماره ها و پاک کردنها در ۷ و ۸ سالگی متداول است، اما با افزایش سن به‎تدریج کاهش می یابند. براساس الگوی یافتهها، پیشرفت خطی مشاهده شده در استفاده از ربع دایره، مطرح کننده این است که بی توجهی در کودکان ماهیتی تحولی دارد. به طور کلی، تحول ترسیم ساعت تا اندازه زیادی با نمویافتگی قطعه پیشانی توازی دارد.

ترسیم ساعت, پیشرفت تحولی, کودکان عادی, کنشهای اجرایی