گسترش یک مقیاس برای اندازه گیری هویت من

گسترش یک مقیاس اندازه گیری روا و معتبر هویت من با توجه به ویژگیهای فرهنگی جامعه ایرانی مسئله ای اساسی است. برای تدارک چنین مقیاسی ۴۴۲ دانشجو (۱۹۳ مرد و ۲۴۹ زن) با مقیاس محقق ساخته «اندازه گیری هویت من» (EIM) (ملهم از «مقیاس عینی پایگاه هویت من»، آدامز، بنیون، و هاه، ۱۹۸۹، آدامز، ۱۹۹۸) ارزیابی شدند. ساختار و محتوای مقیاس با استفاده از فن تحلیل کوچکترین فضا (SSA) تحلیل شد. برآورد هماهنگی درونی مقیاس از طریق آلفای کرونباخ صورت گرفت. یافته ها نشان دادند که : هماهنگی درونی هر ۴ پایگاه هویت (موفق، معوق، تحمیل شده و پراکنده) از دقت کافی برخوردارند (ضرایب آلفا برای ۴ پایگاه از ۷۶/۰ تا ۸۵/۰) و الگوی نظری مارسیا (۱۹۶۶) در زمینه هویت من (اکتشاف و تعهد) برای اندازه گیری در فرهنگ ایرانی از روایی برخوردار است. تحلیل محتوا و ساختار مقیاس هویت من نیز شناسایی هر چهار پایگاه هویت را امکانپذیر کرد و نشان داد که نواحی تشکیل دهنده پایگاههای هویت به وضوح متمایزند و مقیاس تدوین شده برای اندازه گیری هویت من در هر دو جنس معتبر است.

Keywords:

هویت من , دانشجو , جنس , اعتبار , روایی , تحلیل کوچکترین فضا