نرجس سعادتمندفرد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد شناسایی و انتخاب مواد مهندسی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران
غلامحسین برهانی - دانشیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران
سیداکبر میراسمعیلی هفدانی - کارشناسی ارشد مهندسی مواد شناسایی و انتخاب مواد مهندسی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران
سیدمسعود برکت - استادیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران

در این مقاله تاثیر افزودن ذرات TiC بر میکروساختار آلیاژ W-۴/۹Ni-۲/۱Fe مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های آلیاژW-۴/۹Ni-۲/۱Fe و کامپوزیت W-۴/۹Ni-۲/۱Fe-۱TiC با استفاده از عملیات های آسیاب کاری در اتمسفر آرگون، مخلوط سازی وتف جوشی با استفاده از کوره لوله ای با اتمسفر هیدروژن در دمای C˚۱۴۸۰ به مدت زمان ۳۰ دقیقه ساخته شدند. بررسیمیکروساختاری هر دو ترکیب با استفاده از تکنیک میکروسکپی نوری (OM) و میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM) موردبررسی قرار گرفت . با تشکیل فاز بایندر در بین ذرات تنگستن، اتصال دانه های تنگستن- بایندر به میزان چشمگیری افزایش یافته است که منجر به افزایش استحکام، شکل پذیری و چقرمگی خواهد شد. چگالی پس از تف جوشی آلیاژ W-۴/۹Ni-۲/۱Feو کامپوزیت W-۴/۹Ni-۲/۱Fe-۱TiC به ترتیب برابر با ۱۶ و (۱۵/۹۱g/cm(۳ اندازه گیری شد. اندازه دانه های تنگستن باافزودن TiC به آلیاژ W-۴/۹Ni-۲/۱Fe نسبت به نمونه های بدون TiC؛ ۵۸ درصد کاهش داشته است که این موضوع به رسوبذرات سرامیکی TiC در مرز دانه های تنگستن و کنترل رشد دانه ها شده است.

؛W-۴/۹Ni-۲/۱Feکامپوزیت، TiC ، میکروساختار