جوادامین خندقی - استادیار گروه ادبیات نمایشی، موسسه آموزش عالی فردوس، مشهد، ایران
سیده زینب میرشاه ولد - دانشجوی کارشناسی ارشد هنر اسلامی، موسسه آموزش عالی فردوس، مشهد، ایران

در میان هنرهای سنتی، سفال نی شابور یکی از مهمترین شاخه های هنری به شمار می رود. تاکنون نوعطراحی و نقوش این سفال ها از منظرهای مختلفی تحلیل و بررسی شده است. نمونه هایی در میان اینآثار وجود دارد که در آنها، حیوانات نقش انسانی یافته اند. نقش انسانی برای حیوانات قائل شدن در آثارهنری، ذیل مفهوم انسانانگاری در هنر دستهبندی م یشود. انسانانگاری، مفهومی است که در هنر مدرنتجلی بیشتری دارد، اما به نظر میرسد میتوان برخی از آثار سن تی همچون نمونه های برگزیده سفالنیشابور را با بهره گیری از این مفهوم تحلیل کرد و بر این اساس ، خوانشی متفاوت ارائه کرد. در اینپژوهش، با بهره گیری از روش گردآوری کتابخانه ای و تحلیل کیفی، ابتدا مفهوم انسان انگاری حیوان وتفسیر سنتی سفال ها مطرح می شود. در پی آن، سفال های برگزیده، مبتنی بر مفهوم انسان انگاری،نمادشناسی می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که هنرمند سنتی نیشابور به صورت خودآگاه یاناخودآگاه، در تصویر نقوش، خلاقیتی متفاوت و قابل توجه داشته است. اگر این امر را نپذیریم که هنرمندآگاهانه دست به چنین خلقی زده است، دست کم می توان گفت که مفاهیمی از این قبیل می تواند زمینهارایه تفسیر جدید از سفال ها را فراهم سازد که این پژوهش نوعی گام اولیه در این زمینه به شمار می رود.درباره حیوانی که انسان انگاری شده و سوار به شمار می رود، احتمالات مختلفی وجود دارد.

سفال نیشابور، انسان انگاری، نمادشناسی ، تفسیر