رضا امینی - هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری

در این پژوهش فرایند دوگان­سازی بر پایه داده­های چند زبان­ و گویش رایج در­ ایران (و همچنین به اقتضای تحلیل­ها و بحث­های مقاله، شماری از زبان­های خارج از ایران) در چارچوب دیدگاه­های اینکلاس و زول (۲۰۰۵) بررسی و تحلیل می شوند. هدف اصلی پژوهش، پاسخ دادن به این دو پرسش است: ۱. کارکردهای اصلی دوگان­سازی در زبان­ها و گویش­های رایج در ایران، کدام­ هستند؟ ۲. چه تبیینی می­توان برای کارکردهای مشترک دوگان­سازی در زبان­های مختلف ارائه کرد؟ با هدف پاسخ دادن به این پرسش­ها، پس از طرح مسئله و بیان روش­شناسی پژوهش، نخست پژوهش های پیشین مرور، سپس داده­های پژوهش بررسی و تحلیل و سرانجام مجموعه­ای از بحث­ها و نتیجه­گیری­ها در پیوند با تحلیل­های مقاله ارائه می شوند. تحلیل­ها و بحث­های پژوهش نشان می­دهند که در زبان­ها و گویش­های بررسی­شده، از دوگان­سازی برای افزودن معناهای گوناگونی به پایه بهره گرفته می­شود. بررسی های پژوهش همچنین نشان­دهنده آن است که اسم­سازی یکی از کارکردهای دوگان­سازی در زبان­ها و گویش­های رایج در ایران است. افزون بر این­ها، در بخش تحلیل داده­ها، استدلال می شود که در چارچوب انگاره اینکلاس و زول، نمی­توان تبیین رضایت­بخشی برای برخی از داده­ها ارائه کرد و بنابراین لازم است که سامان دیگری بر این انگاره حاکم شود تا توان تبیین انواع بیش­تری از دوگان­سازی را داشته باشد. در تبیین پدیده دوگان­سازی نیز استدلال می شود که توجه به رابطه صورت و معنا در دوگان­سازی بسیار راه­گشا است. همچنین، از رهگذر ارائه برخی داده­ها و تحلیل آن ها، گفته می شود که ساخت­های دوتایی مبتنی بر نام­آواها را نیز می­توان گونه­ای دوگان­سازی دانست. 

استمرار, اسم سازی, تاکید, دوگان سازی, زبان های رایج در ایران