علی زینالی - دانشگاه آزاداسلامی واحد خوی

چکیده:هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اعتبار مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد برای جمعیت جوان و معرفی رویکرد شخصیت بنیان در سنجش استعداد اعتیاد بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر و پسر ۱۸ تا ۴۱ ساله دوره کاردانی و کارشناسی دانشگاه­های آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی به تعداد ۴۰۱۹۰ نفر بود. از میان آن­ها ۵۹۲ دانشجوی به روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای از هر کلاس ۶ نفر برحسب پنج گروه تحصیلی، چهار سال تحصیلی و رعایت نسبت جنس انتخاب شد. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد ویسیک، استوارت، فیل و کونرود (۲۰۰۹) استفاده و داده­ها با تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد. یافته­ها: نتایج ساختاری در مقیاس نیمرخ خطر مصرف مواد، ۴ عامل حساس به اضطراب، ناامیدی، هیجان­طلبی و تکانش گری را تایید کرد. نتیجه­گیری: این مقیاس به­واسطه ویژگی های روان­سنجی مطلوب، ابزاری معتبر برای اندازه­گیری استعداد اعتیاد از طریق ابعاد غیر همپوش شخصیت است و توصیه می­شود از آن برای پیشگیری، درمان، آموزش و پژوهش جوانان از هر دو جنس استفاده شود.

: استعداد اعتیاد, رواسازی, رویکرد شخصیت بنیان, مقیاس, نیمرخ خطر مصرف مواد