اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر استرس ادراک شده، خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران دچار سرطان پستان

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر استرس ادراک­شده، خودکارآمدی و کیفیت زندگی  بیماران دچار سرطان پستان بود. روش: روش مطالعه نیمه­آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پی­گیری دوماهه و جامعه­آماری کلیه­ی زنان مراجعه­کننده به بخش آنکولوژی مرکز تشخیصی- درمانی بیمارستان هفت تیر تهران به­تعداد ۱۲۰۰ نفر بود که۱۲۰ نفر آن­ها از مراجعان تازه­ تشخیص در سال ۱۳۹۲ بودند. پس از مصاحبه ۳۰ نفر که ملاک­های ورود به پژوهش را داشتند، به­صورت در دسترس انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه جایگزین شد.ند ابزار پژوهش، پرسش­نامه­های استرس ادراک­شده کوهن، کامارک و مرملستین (۱۹۸۳)، خودکارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲؛ نقل از ملکی پیربازاری، نوری و صرامی،۱۳۹۰) و ویراست سوم پرسش­نامه کیفیت زندگی سازمان پژوهش­های اروپایی آرونسون (۱۹۸۷؛ نقل از صفایی، دهکردی و طباطبایی، ۱۳۸۶) بود. گروه آزمایش ۸ جلسه ۲ ساعته هفته­ای یک­بار آموزش دید. یافته­ها: نتایج نشان­دهنده اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش استرس ادراک­شده و افزایش خودکارآمدی و کیفیت­ زندگی بیماران بود و اثر آن پس از ۲ ماه نیز باقی­ماند. نتیجه­گیری: از رفتار درمانی دیالکتیکی می­توان به­عنوان روش موثری برای کاهش استرس، افزایش خودکارآمدی و کیفیت زندگی  بیماران دچار سرطان استفاده کرد. کلیدواژه­ها: استرس ادراک­شده، خودکارآمدی، دیالکتیکی، رفتار درمانی ، کیفیت زندگی

Keywords:

استرس ادراک­شده , خودکارآمدی , دیالکتیکی , رفتار درمانی , کیفیت زندگی