طیبه سلطانی - دانشگاه علامه طباطبایی
عفت خلیلی - دانشگاه علامه طباطبایی
فرامرز سهرابی - دانشگاه علامه طباطبایی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه­ی میزان سرسختی و نوع مکانیسم دفاعی بیماران تحت درمان همودیالیز و افراد سالم بود. روش: روش مطالعه علی­مقایسه­ای و نمونه پژوهش ۱۰۰ بیمار تحت درمان همودیالیز مراجعه­کننده به دو بیمارستان سوم شعبان و شهید اشرفی اصفهانی در منطقه­ی ۱۲ تهران و هم­چنین ۱۰۰ نفر افراد عادی ساکن همان منطقه بود که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به آزمون­های سرسختی روان­شناختی کیامرثی (۱۳۸۵) و مکانیسم دفاعی اندروز، سینگ و باند (۱۹۹۳) پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد میزان سرسختی روان­شناختی این بیماران پایین­تر از افراد عادی است. در مورد استفاده از مکانیسم دفاعی رشد یافته، بین افراد تحت درمان همودیالیز و افراد عادی تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. استفاده از سبک­دفاعی روان­آزرده در افراد تحت درمان همودیالیز رایج­تر از افراد عادی بود، ولی استفاده از سبک دفاعی رشد نایافته در افراد سالم بیشتر از افراد بیمار بود. هم­چنین مشخص شد هرچه سرسختی افراد بالاتر باشد از مکانیسم دفاعی رشد یافته­تری استفاده می­کنند. نتیجه­گیری: تقویت ویژگی سرسختی می­تواند خطر ابتلاء به این بیماری را کاهش دهد. هم­چنین شناخت الگوهای دفاعی نامناسب این بیماران می­تواند ضمن شناسایی عوامل روان­شناختی پدیدآورنده اختلال، منجر به مداخله­های درمانی خاص جهت تعدیل شیوه­های دفاعی شود. کلیدواژه: سرسختی روان­شناختی، مکانیسم دفاعی، همودیالیز  

سرسختی روان­شناختی, مکانیسم دفاعی, همودیالیز