احمد علی پور - دانشگاه پیام نور
زهرا عاصمی - دانشگاه پیام نور
عاطفه حسینی یزدی - دانشگاه فردوسی مشهد

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین و مقایسه سه روش مداخله­ای پسخوراند عصبی، آموزش مدیریت رفتار والدین و درمان ترکیبی بر کاهش نشانگان اختلال سلوک کودکان بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری ۵۸ والدینی بود که به­همراه کودک ۸ تا ۱۲ ساله خود در سال ۱۳۹۱ به مراکز مشاوره مهر و پویش شهر مشهد رجوع کرده بودند و تشخیص اختلال سلوک در مورد کودک­شان تایید شده بود. از میان آن­ها ۲۵ والد و کودک دختر و پسرشان به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­طور تصادفی در سه گروه همگن جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه علایم مرضی کودکان گادو و اسپراکفین (۲۰۰۷) بود. یافته­ها: استفاده صرف پسخوراند عصبی، میانگین اختلال را افزایش داد اگرچه این افزایش معنادار نبود. روش ترکیبی نیز اختلال را کاهش نداد و فقط مدیریت رفتار والدین به تنهایی توانست نشانگان اختلال را کاهش داد. این کاهش در گروه دختران بیش از گروه پسران بود. نتایج آزمون در مرحله پیگیری، ماندگاری اثر مداخله مدیریت رفتار والدین را نشان داد. نتیجه­گیری: آموزش گروهی رفتار والدین، از میزان نشانگان اختلال سلوک می­کاهد لذا نهادهای خانواده، تربیتی، آموزش و پرورش، صدا و سیما می­توانند در جهت بهبود این اختلال از این روش بهره­مند شوند.   

: اختلال سلوک, پسخوراند عصبی, درمان ترکیبی, مدیریت رفتار والدین