زهرh کرمانی - دانشگاه شهید بهشتی
محمد کریم خداپناهی - دانشگاه شهید بهشتی
محمود حیدری - دانشگاه شهید بهشتی

هدف پژوهش تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس امید اسنایدر بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری تمام دانشجویان مقطع کارشناسی ۱۳۸۸- ۱۳۸۷ دانشگاه شهید بهشتی به تعداد ۶۹۷۰ نفر بود. با توجه به حداقل نمونه مورد نیاز جهت تحلیل عاملی که ۲۵۰ نفر است ۳۷۱ نفر ۲۷۶ زن و ۹۵ مرد به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس های امید اسنایدر (۱۹۹۱)، حمایت اجتماعی ادارک شده زیمت (۱۹۸۸)، هدف در زندگی کرامباخ و ماهولیک (۱۹۶۴) و افکار خودکشی محمدی فر، بشارت و حبیبی (۱۳۸۴) پاسخ دادند. داده ها با استفاده نرم افزار تحلیل معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: بررسی روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که مقیاس دارای ساختاری دو عاملی شامل تفکر عامل و مسیرها است. بررسی روایی همزمان با محاسبه ی همبستگی این مقیاس با مقیاس افکار خودکشی، حمایت اجتماعی ادراک شده و معنا بیانگر رابطه منفی بین نمرات مقیاس امید با نمرات مقیاس افکار خودکشی و رابطه مثبت با نمرات مقیاس های حمایت اجتماعی ادراک شده و معنا در زندگی بود. ضریب اعتبار این مقیاس با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ ۸۶/۰ و از طریق بازآزمایی ۸۱/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: مقیاس امید اسنایدر برای جمعیت ایرانی از اعتبار و روایی خوبی برخوردار و در سنجش های روان شناختی کشور ایران قابل استفاده است و از آن می توان به عنوان ابزاری معتبر و مناسب در محیط های بالینی و آموزشی به منظور ارزیابی افراد و تهیه برنامه های درمانی و پیشگیرانه سود جست.

اعتباریابی, تحلیل عاملی, رواسازی, روان سنجی, مقیاس امید اسنایدر