اثربخشی تلفیق دو رویکرد شناخت درمانی و واقعیت درمانی گروهی بر ارتباط مادر- فرزندی دختران نوجوان

هدف پژوهش تعیین اثربخشی تلفیق دو رویکرد شناخت درمانی و واقعیت درمانی گروهی بر ارتباط مادر- فرزندی دختران نوجوان بود. روش: روش پژوهش نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون، گروه آزمایش و گواه و جامعه آماری کلیه دختران دبیرستانی ۱۶-۱۵ ساله به تعداد ۲۳۴۶ نفر در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ شهر شیراز بود.با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۳۰ آزمودنی که در پرسشنامه رابطه ولی – فرزندی فاین، مورلند و شوبل ۱۹۷۹ نمره میانگین پایینتر از میانگین کل(۵/۱۹) داشتند و در خانواده یکپارچه بودند، انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفری گواه و آزمایش تقسیم شدند.شناخت درمانی و واقعیت درمانی تلفیقی توسط پژوهشگران در سال ۱۳۸۹ در ۸ جلسه یک ساعته هفته ای یکبار به گروه آزمایش ارائه شد ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد.یافته ها: نتایج نشان داد این روش درمانی تاثیر مثبت و معناداری بر رابطه مادر – فرزندی، گفت وشنود، عاطفه مثبت، سردرگمی نقش دختران نوجوان دارد، اما بر همانند سازی تاثیری ندارد. یک ماه بعد در زمان پیگیری نتایج همچنان پایدار بود. نتیجه گیری: از آنجا که در این پژوهش تلفیق فنون رویکردشناختی بک و واقعیت درمانی موجب بازسازی کیفیت روابط مادران و دختران نوجوان شد، میتوان از آن در مدارس و سایر مراکز درمانی به عنوان روشی موثر برای ارتقا روابط مادر – فرزندی سود جست.

Keywords:

دختران نوجوان , رابطه مادر – فرزندی , گروه درمانی تلفیقی , واقعیت درمانی