آینده نگاری راهبردی و خلق ارزش در سیاست گذاری (مطالعه موردی: سازمان های دفاعی)

آینده نگاری راهبردی یکی از منابع حیاتی سازمانی است که سازمان ها را قادر می سازد تغییرات را شناسایی، تاثیرات این تغییرات را بر سازمان ها تجزیه وتحلیل و درنهایت برای پاسخگویی به این تغییرات، راهبردهای مناسب را ارائه کنند تا به مزیت رقابتی و خلق ارزش پایدار دست یابند. باوجوداینکه ارتباط مثبت بین آینده نگاری راهبردی و خلق ارزش تقریبا به طور شهودی قابل درک است؛ ولی اینکه چگونه آینده نگاری راهبردی می تواند در ایجاد نوآوری و خلق ارزش در سازمان ها نقش ایفا کند، هنوز مشخص نیست و به میزان درگیری آنها در فرآیند یادگیری سازمانی بستگی دارد. بنابراین، مقاله حاضر به دنبال بررسی رابطه پیاده سازی قابلیت های آینده نگاری راهبردی و خلق ارزش با در نظر گرفتن نقش یادگیری سازمانی است. برای این منظور، با بررسی ادبیات و پیشینه مرتبط با این سه حوزه، به بررسی ارتباط بین کاربست قابلیت های آینده نگاری راهبردی، یادگیری سازمانی و درنهایت خلق ارزش در سازمان ها با در نظر گرفتن سه عامل تعدیل کننده (ذهن آگاهی بازیگران، ساختار سازمانی و دوسوتوانی) این رابطه می پردازد. با استفاده از نرم افزار SPSS و تحلیل پرسشنامه­های جمع آوری شده، ابعاد چارچوب، مورد تائید کمی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد آینده نگاری راهبردی از طریق افزایش یادگیری سازمانی (با ضریب توافق ۶۵۵۹/۰) تاثیر معناداری بر خلق ارزش (با ضریب توافقی ۶۴۲۹/۰) در سیاست­گذاری سازمان های دفاعی دارد.

Keywords:

آینده نگاری راهبردی , یادگیری سازمانی , خلق ارزش , قابلیت های سازمانی