بررسی مفهوم مدینه ، قریه ، بادیه و رستاق در آیات و روایات
عنوان مقاله: بررسی مفهوم مدینه ، قریه ، بادیه و رستاق در آیات و روایات
شناسه ملی مقاله: JR_SJSCI-2-5_003
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_SJSCI-2-5_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی محمدی - استادیار گروه تاریخ اسلام ، دانشکده علوم اسلامی، دانشگاه بین المللی اهل بیت
ابوالفضل تاجیک - استادیار گروه ادیان و عرفان ، دانشکده علوم اسلامی، دانشگاه بین المللی اهل بیت
خلاصه مقاله:
مهدی محمدی - استادیار گروه تاریخ اسلام ، دانشکده علوم اسلامی، دانشگاه بین المللی اهل بیت
ابوالفضل تاجیک - استادیار گروه ادیان و عرفان ، دانشکده علوم اسلامی، دانشگاه بین المللی اهل بیت
شهر به عنوان اقامت گاه یک جانشین انسان، ظرف تمدنی محسوب میشود. قرآن به سه نوع اقامت گاه انسانی در قالب مدینه، قریه و بادیه اشاره نموده است. در این میان واژه مدینه نسبت به قریه و مشتقات آن و بادیه که محل سکونت بود، بسامد مثبت تری دارد، بدین ترتیب، مدینه در قرآن در برابر دو سکونت گاه حضری، قروی و بدوی، قرار میگیرد. با توجه به بافت معیشتی نزول آیات، مدینه در برابر قریه و بادیه است. با بررسی بیشتر در منابع روایی، در برخی روایات، واژه رستاق به اضداد شهر، اضافه میشود، این روایات که چندی پس از اتمام فتوحات صادر شده، ناظر به معیشت روستایی متکی بر کشاورزی است که مانند آن، در جزیره العرب در زمان نزول وحی وجود نداشته است؛ ازاین رو، دربرابر روایاتی که ترغیب به شهرنشینی دارند، مفهوم دیگری ساخته می شود . این پژوهش سعی دارد با روش آماری توصیفی، مفهوم مدینه و اضداد آن در قرآن و روایات را بررسی نماید تا از آن طریق، تصویری از حسن و قبح سکونت گاه ها در اندیشه اسلامی در قرون اولیه ارائه گردد.
کلمات کلیدی: قرآن, تمدن, مدینه, قریه, بادیه و اعراب
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1321602/