فاطمه محسنی گردکوهی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
سپیده موسوی گورابی - دکتری زبان و ادبیات فارسی، مدرس زبان و ادبیات فارسی، تهران، ایران

آزادی از مهم ترین و بحث انگیزترین واژگانی است که در تاریخ زندگی بشر وجود داشته است. هرچند این امر به باور بسیاری از اندیشمندان، ذاتی بشر است و رهاورد روحیه تعقل و اختیار او به شمار می آید، اما در عمل کسب و دریافت آن، آرمان دور و دراز آدمی بوده است. عرفا به عنوان کسانی که دغدغه شناخت و تعالی انسان را داشتند، نسبت به این مقوله بی توجه نبوده اند. آن ها با غور و تعمق در ماهیت تصوف به این نتیجه رسیده اند که تصوف راستین، چیزی مگر آزادی و رسیدن به عبودیتی عاشقانه و آزادوار نیست. برداشتی که از گفتار آن ها پیرامون آزادی برمی آید، این است که این امر منجر به حصول نتایج زیر می شود: ۱. ترک آرزو، ۲. رضا و خشنودی، ۳. عبودیت عاشقانه، ۴. بخشندگی، ۵. فراغت از غیر، ۶. خردورزی و ۷. صلح و آشتی. همگی این موارد بر مفهوم آزادگی از بندهای درونی و بیرونی دلالت دارد.

آزادی, عرفان, آزاده, عبودیت, ترک تعلق