بررسی تداعی مجاورت و علاقه های مجاز
Publish place: Journal of Literary Criticism and Rhetoric، Vol: 7، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 235
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-7-2_012
تاریخ نمایه سازی: 1 آذر 1400
Abstract:
مفهوم مجاز به دلیل پیوند داشتن با زبان قرآن و باورهای کلامی مسلمانان، از آغاز مطالعات بلاغی در جهان اسلام به صورت بحثی چالش برانگیز و مهم مورد توجه بوده است. فراء، ابن ابی الخطاب قرشی، ابوعبیده معمربن مثنی، جاحظ و عبدالقاهر جرجانی مهم ترین کسانی هستند که گام های اساسی را در شکل گیری تعریف مجاز برداشته اند. این مفهوم نزد سکاکی و خطیب قزوینی به یک اصطلاح بلاغی تبدیل شد و تا امروز نیز در علم بیان به همان شکل مطرح است. در دوران معاصر، هرچند پژوهش های زبان شناسی در روشن شدن تقسیم بندی و تعریف مباحث علم بیان و بدیع کمک بسیاری کرده است، اما درباره مجاز همان تعریف سنتی و علاقه های مطرح در متون بلاغی کهن تکرار شده است. این مقاله پس از بیان سیر تطور تعریف مجاز و علاقه های آن، به نقد و بررسی این بحث بر اساس نظریه قطب های استعاری و مجازی زبان یاکوبسن خواهد پرداخت و با یاری گرفتن از مفهوم تداعی معانی و قانون مجاورت در تداعی می کوشد تا نشان دهد کاربردهای مجاز مرسل در حقیقت، مجاز به علاقه تداعی مجاورت هستند و می توان با این رویکرد، نگاهی تازه به بحث علاقه های مجاز داشت و آموزش آن را تسهیل نمود.
Keywords:
Authors
محمد جواد هادی زاده
دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
جواد مرتضایی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :