محمدحسین محمدی - دانشیار دانشگاه تهران
میثم حاجی پور - استادیار دانشگاه سلمان فارسی کازرون

مبالغه تصویری است بلاغی که اغلب برای آرایش کلام و جلب توجه شنونده به کار می­رود. در مبالغه، شاعر با استفاده از دو شیوه بزرگ­نمایی و کوچک­نمایی مفاهیم خرد را بزرگ­ جلوه می­دهد و مفاهیم بزرگ­را خرد، و در واقع با استفاده از این ابزار بیانی سخن خویش را بسط می­دهد و تاکید می­کند تا القای مفهوم بهتر انجام پذیرد. اغلب بلاغت­نگاران ضمن معرفی مبالغه تاکید کرده­اند که مبالغه در حقیقت نوعی دروغ آمیخته با خرافات است و بنابراین گاه آن را تمجید کرده­اند و از عناصر اصلی شعر و سخن بلندپایه دانسته­اند و گاه آن را مطرود دانسته و شعر راستین را از آن مبرا دانسته­اند. با توجه به رویکرد متفاوت و گاه متناقض بلاغیون نسبت به مبالغه، در این مقاله به این پرسش پاسخ گفته­ایم که ارزش جمال­شناسی مبالغه چیست و استفاده از مبالغه تا چه حد در سخن متعالی جایز و بایسته است؟

بدیع, مبالغه, اغراق, غلو, مبالغه و شعر حماسی