فرانک اسلامی - نویسنده ی مسئول، دانشجوی دکتری آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، دانشگاه علامه طباطبائی

هوش فرهنگی مدرسان زبان فارسی به ­غیرفارسی زبانان عاملی مهم در ارتقاء کیفیت تدریس آنان به شمارمی رود. اگرچه تحقیقات فراوانی در حوزه­ی هوش فرهنگی معلمان در مدارس ایرانی انجام شده است؛ ولی پیشینه­ی پژوهش درباره هوش فرهنگی مدرسان آموزش زبان فارسی به فارسی­آموزان خارجی بسیار اندک است. هدف اصلی پژوهشگر پرکردن این خلاء قابل­ملاحظه بوده است. بدین منظور پژوهش حاضر با شیوه ای توصیفی- همبستگی و با تمرکز بر دو هدف، یعنی سنجش هوش فرهنگی مدرسان آموزش زبان فارسی به­ غیرفارسی­زبانان و شناسایی متغیرهای پیش بینی­کننده­ی آن انجام­ گرفته است. ۳۰ مدرس آموزش زبان فارسی مرکز آموزش زبان فارسی به­ غیرفارسی­زبانان دانشگاه فردوسی مشهد به سوالات پرسشنامه­ی آنگ و همکاران (Ang et al., ۲۰۰۷) و همچنین پرسشنامه­ی متغیرهای پیش بینی­کننده­ی ­هوش فرهنگی بر اساس پژوهش پتروویچ (Petrović, ۲۰۱۱) پاسخ­دادند. از نرم­افزار اس پی اس اس برای انجام آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و رگراسیون چندمتغیری) و شاخص­های آمار توصیفی در سنجش هوش فرهنگی و متغیرهای پیش­بینی­کننده­ی مدرسان زبان فارسی استفاده­گردید. یافته های حاصل از این پژوهش نشان­داد که مدرسان آموزش زبان فارسی از هوش فرهنگی بالایی برخوردارند (نمره­ی میانگین بالاتر از ۳).  بیشترین نمره به مولفه­ی انگیزشی (۴.۳۱) و کم­ترین نمره به مولفه­ی شناختی (۳.۶۷) هوش فرهنگی اختصاص­دارد. از بین متغیرهای پیش بینی کننده، پذیرا­ بودن برای یادگیری بین­فرهنگی مهم­ترین متغیر در پیش بینی هوش ­فرهنگی بوده­است (ارزش t =۳.۲۴۰). بعد از آن به­ترتیب اهمیت شناخت سایر فرهنگ­ها، تماس با مردم سایر فرهنگ­ها و برقراری ارتباط به­ زبان خارجی قرار گرفته­است. خواندن ادبیات­ خارجی (ادبیات سایر کشورها) کم اهمیت­ترین متغیر در پیش­بینی هوش­فرهنگی بوده است (ارزش t=۰.۰۸۰). 

هوش فرهنگی, مدرسان آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان, متغیرهای پیش بینی کننده ی هوش فرهنگی