بررسی موردی اثر تغییرات فازهای کلینکر در عملکرد سیمان و واکنش زائی آن باافزودنی فوق روان کننده

بر اساس منابع و تجربیات متعدد، فازهای اصلی کلینکر، تاثیر بسزائی در مشخصات فنی سیمان و عملکرد آن در بتن حاصله دارد. همچنین اندرکنش فازهای کلینکر با افزودنیهای بتن واضح میباشد، لیکن میزان تاثیر هر یک از این فازها و مقادیر بهینه آنها جهت عملکرد مطلوب بتن کمی پیچیده میباشد. در این مطالعه بومی به این موضوع پرداخته شد و یک عملیات آزمایشگاهی گسترده طراحی گردید. در فاز اول طی سه ماه، نمونه گیری هفتگی از کلینکر دو کوره کارخانه سیمان انجام شد. سپس از میان ۲۵ نمونه کلینکر اخذ شده، ۱۱ نمونه انتخاب شدند که مقادیر فازهای آنها تنوع داشتند. طی فاز دوم، سیمان سازی آزمایشگاهی در شرایط یکسان با استفاده از ۱۱ نمونه کلینکر انجام شد. یک نمونه افزودنی فوق روان کننده پر مصرف نیز تهیه گردید. در فاز سوم آنالیز فیزیکی و شیمیائی نمونه های سیمان صورت گرفت. طی فاز چهارم ۲۲ مخلوط بتنی با ۱۱ نمونه سیمان تهیه گردید که اسلامپ آنها ثابت گرفته شد، بطوریکه ۱۱ مخلوط با عنوان شاهد (فاقد افزودنی) و ۱۱ مخلوط با عنوان دارای افزودنی بودند. بر روی مخلوطهای بتنی آزمایشهای افت اسلامپ، درصد هوا، مقاومت فشاری بتن سخت شده ۷، ۲۸ و ۹۰ روزه انجام شد و مشخصات شهودی مخلوطهای بتن تازه جهت مقایسه ثبت گردید. بر اساس نتایج حاصله، مقایسه تاثیر مقدار C۳S کلینکر بر مقاومت فشاری ملات استاندارد و بتن نشان داد که رابطه مستقیم مقدار C۳S و مقاومت فشاری (ملات و بتن) همبستگی مطلوبی ندارد، اما میتوان گفت که با افزایش هر یک درصد C۳S کلینکر، حدود ۱/۵ واحد (کیلوگرم بر سانتی متر مربع)، مقاومت ۷ و ۲۸روزه بتن افزایش مییابد. البته با افزایش C۳S از حدود %۵۷ به بعد، افت مقاومت بتن به وضوح دیده میشود که میتوان به تاثیر منفی ازدیاد بیش از حد فاز C۳S (بعلت آبخواهی بتن و افزایش نسبت (w/c اشاره نمود. بر اساس نتایج آزمایشهای تعیین هوای مخلوطهای بتن تازه حاوی افزودنی و روند افت آن در این مطالعه مشخص گردید که مقدار بهینه C۳A حدود %۵-۶ میباشد.

Keywords:

آلیت , آلومینات , افزودنی.