علی آقازیارتی
سارا نجاتی فر
محمد عاشوری

پژوهش حاضر باهدف بررسی رضایت و کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی نوجوانان ناشنوا و پی بردن به این­که در حال حاضر و در جامعه امروز، حرکت نکردن طبق نظریه زمان بندی اجتماعی می تواند کیفیت و رضایت از زندگی و بهزیستی روان شناختی نوجوانان ناشنوا را تحت تاثیر قرار دهد، انجام شد. بدین منظور ۵۰ نوجوان ناشنوا عمیق بین ۱۴ تا ۲۰ سال به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و به سه پرسشنامه رضایت از زندگی (۱۹۸۵)، کیفیت زندگی (۱۳۸۴) و بهزیستی روان شناختی (۱۹۸۰) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده­ ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) با نرم­ افزارSPSS ۲۲ استفاده شد. یافته ها نشان داد که بهزیستی روان شناختی با رضایت از زندگی و کیفیت زندگی رابطه معناداری داشت؛ همچنین همبستگی چندگانه بین متغیرها حدود ۰/۶۹ درصد به دست آمد و حدود ۰/۸۳ درصد متغیر رضایت از زندگی و کیفیت زندگی از طریق بهزیستی روان شناختی قابل تبیین است؛ بنابراین نتایج نشان می دهد که قدرت پیش بینی کنندگی بهزیستی روان شناختی بر اساس نظریه زمان بندی اجتماعی در نوجوانان ناشنوا بالا است و می ­تواند رضایت از زندگی و کیفیت زندگی را پیش بینی کند.

کیفیت زندگی, بهزیستی روان شناختی, ناشنوا, زمان بندی اجتماعی