مریم عسگری - دانشجوی رشته ارتباط تصویری، دانشکده هنر، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

ادبیات شفاهی بخش مهمی از فرهنگ مردم هر سرزمینی است که آمال و آرزوها، احساسات و اندیشه های یک قوم رابیان می کند؛ در این بین آوا- نواهای عامیانه، لالایی ها یکی از محوری ترین و نخستین آموزه های جامعه هستند؛ لالایی وسیله انتقال عواطف و بغض پنهان و رنج مادرانه است. لالایی های مادرانه در استان چهارمحال و بختیاری، طیفرنگارنگی از بن مایه های شاد، لطیف و جذاب همراه با عقاید مردم این خطه را شامل می شوند مجموعه خلاقیت هایشگرفی که در این ترانه های به کاررفته، حاصل تجارب فرهنگی و تربیتی پر برکت و زوال ناپذیر است که به آن متکیاست و قطعا آنچه که در این اشعار به کار رفته است بیانگر دیدگاه و عقاید و افکار عامه مردم و بخصوص مادران می باشد؛لذا در این مقاله تلاش است با مطالعات کتابخانه ای و میدانی گوشه ای از بن مایه های موجود در لالایی های مادرانه را درفرهنگ عامه مردمان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار دهیم. ترانه هایی که هدف از به وجود آوردن آنها، بیشترجنبه آرامش روح مادر، آموزش و پرورش و آماده کردن ذهن و روح کودکان برای زندگی آینده است.

فرهنگ عامه، فرهنگ قومی، ادبیات عامیانه چهارمحال و بختیاری، آوانوا، لالایی مادرانه