بررسی اثر بی حسی نخاعی بر نسبت تغییرات فشارخون اندام فوقانی و تحتانی در جراحی نواحی تحتانی شکم

مقدمه: در هنگام بیهوشی نخاعی، فشارخون اغلب با روش غیر مستقیم که در آن کاف روی بازو باد می شود، اندازه گیری می شود. بعضی وقت ها به دلیل سوختگی یا جراحی های ارتوپدی و یا پلاستیک بر روی اندام فوقانی نمی توان فشارخون را در بازو اندازه گیری کرد و می بایست میزان فشارخون را از اندام ازاندام تحتانی بدست آورد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۳۴ بیمار کاندید جراحی ناحیه تحتانی شکم انتخاب شدند. ابتدا کاف فشارسنج به ترتیب روی بازو راست و پای راست و سپس روی بازوی چپ و پای چپ بسته شد. متغیرها شامل ناحیه اندازه گیری فشارخون، طول مدت عمل جراحی، نوع عمل جراحی و مدت زمان جراحی بود. برای مقایسه تجزیه و تحلیل آماری جهت تعیین توافق میزان فشارخون اندام تحتانی و فوقانی در هر زمان از روش نموداری Bland and Altman استفاده می شود. یافته های پژوهش: در این مطالعه توصیفی تحلیلی ۳۲ مرد و ۲ زن کاندید جراحی ناحیه تحتانی شکم انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل نمودار نشان داد که در زمان ۵ دقیقه بعد از بی حسی نخاعی اسپاینال فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط دست راست و پای راست تقریبا برابرند. بحث و نتیجه گیری: ما در این مطالعه با استفاده از روش بلند و آلتمن به این نتیجه رسیدیم که فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی دست و پای راست در زمان ۵ دقیقه بعد از بی حسی نخاعی اسپاینال با همدیگر توافق دارند یعنی در زمان ۵ دقیقه بعد از بی حسی نخاعی اسپاینال فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط دست راست و پای راست تقریبا برابرند. توافق بین فشارخون سیستولیک شریانی بیشتر از فشارخون دیاستولیک و متوسط شریانی است.

Keywords:

Blood pressure , Upper Extremity , Lower Extremity , Spinal Anesthesia , فشارخون , اندام فوقانی , اندام تحتانی , بیهوشی نخاعی اسپاینال